مدیریت آبسیاه

گلوکوم یک بیماری چشمی مزمن و پیشرونده است که به دلیل آسیب به عصب بینایی ایجاد میشود و منجر به از دست دادن میدان بینایی میشود. یکی از عوامل خطر اصلی، فشار چشم است. یک ناهنجاری در سیستم تخلیه چشم میتواند باعث تجمع مایع شود و منجر به فشار بیش از حدی شود که به عصب بینایی آسیب میرساند. عصب بینایی یک دسته از فیبرهای عصبی است که شبکیه را به مغز متصل میکند. این آسیب منجر به از دست دادن بینایی میشود.کاهش بینایی از لبههای میدان بینایی شروع میشود و بهتدریج بر بینایی مرکزی تأثیر میگذارد. ماهها تا سالها پس از وقوع آسیب عصبی طول میکشد تا ممکن است علائم را متوجه شوید. هنگامی که بینایی از دست برود، دیگر قابل بازگشت نیست.
انواع گلوکوم
گلوکوم با زاویه باز — شایعترین نوع گلوکوم که به دلیل آسیب به فیلتر در کانالهای تخلیه چشم ایجاد میشود.گلوکوم با زاویه بسته — این نوع گلوکوم ناشی از انسداد سریع کانالهای تخلیه چشم است، به دلیل زاویه بسته یا باریک بین عنبیه و قرنیه که محل فیلتر است.گلوکوم با فشار پایین یا طبیعی — نوعی گلوکوم که در آن آسیب به عصب بینایی بدون اینکه فشار چشم از حد طبیعی خود فراتر رود، رخ میدهد.گلوکوم مادرزادی — نوعی گلوکوم که در نوزادان زمانی رخ میدهد که کانالهای تخلیه در دوران قبل از تولد نادرست یا ناقص رشد میکنند.گلوکوم یوویتیک (التهابی) — این نوع گلوکوم ناشی از اختلالات خودایمنی و التهابی است.گلوکوم نئوواسکولار — نوعی گلوکوم که با دیابت کنترلنشده و سایر شرایطی که به رگهای خونی بدن آسیب میرساند مرتبط است.
علل گلوکوم
عوامل بسیاری منجر به گلوکوم میشوند. در حالی که افزایش فشار چشم تنها عامل خطر قابل تغییر شناختهشده در این زمان است، علت آن نیست. گلوکوم همچنین میتواند با فشار طبیعی چشم ایجاد شود.
عوامل خطر گلوکوم
هر کسی میتواند به گلوکوم مبتلا شود. با این حال، برخی افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر هستند. عوامل خطر گلوکوم عبارتند از:- نژاد. گلوکوم علت اصلی نابینایی برای افراد با تبار آفریقایی است.- سن. افرادی که 60 سال یا بیشتر دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستند.- سابقه خانوادگی. افرادی که سابقه خانوادگی گلوکوم دارند، بیشتر احتمال دارد که به این بیماری مبتلا شوند، به ویژه کسانی که یک خواهر یا برادر مبتلا به این بیماری دارند.- فشار مایع بالا در داخل چشم. افرادی که فشار مایع بالا در داخل چشم دارند، در معرض خطر بیشتری هستند.- کاهش ضخامت قرنیه. افرادی که قرنیه نازکتری دارند، بیشتر در معرض خطر گلوکوم هستند.
علائم گلوکوم
بیشتر افراد مبتلا به گلوکوم تا زمانی که شروع به از دست دادن بینایی نکنند، علائمی را متوجه نمیشوند. همانطور که گلوکوم فیبرهای عصب بینایی را آسیب میزند، نقاط کور کوچک ممکن است شروع به توسعه کنند. این نقاط معمولاً در طرفین یا در بینایی محیطی رخ میدهند. بسیاری از افراد این نقاط کور را متوجه نمیشوند تا زمانی که آسیب قابل توجهی به عصب بینایی وارد شده باشد. نابینایی میتواند زمانی رخ دهد که کل عصب تخریب شود.یک نوع گلوکوم زاویه بسته، به نام گلوکوم زاویه بسته حاد، علائم قابل توجهی ایجاد میکند. این به این دلیل است که فشار در چشم به سرعت افزایش مییابد. هر فرد ممکن است علائم را بهصورت متفاوت تجربه کند، که شامل موارد زیر است:- تاری یا میدان بینایی باریک شده- درد شدید در چشمها- دیدن هالهها یا "رنگینکمانها" اطراف نورها- حالت تهوع- استفراغ- سردرد
تشخیص گلوکوم
پزشک مراقبت از سلامت چشمان شما تاریخچه پزشکی کامل شما را گرفته و چشمانتان را معاینه میکند. ممکن است آزمایشهای زیر برای تشخیص گلوکوم انجام شود:- آزمایش بینایی. آزمایش رایج نمودار چشم توانایی شما در دیدن در فواصل مختلف را اندازهگیری میکند.- گشاد شدن مردمک. مردمک با قطرههای چشمی باز میشود تا معاینه از نزدیک عصب بینایی و شبکیه چشم انجام شود.- میدان بینایی. این آزمایش توانایی بینایی محیطی یا جانبی فرد را اندازهگیری میکند. از دست دادن بینایی محیطی ممکن است به معنای این باشد که فرد مبتلا به گلوکوم است.- تونومتری. این آزمایش استاندارد، فشار مایع داخل چشم را تعیین میکند.- تصویربرداری از عصب بینایی. عکسهایی از عصب بینایی گرفته میشود تا مناطق آسیبدیده را نشان دهد.- گونیوسکوپی: یک لنز روی چشم قرار داده میشود تا به ناحیهای به نام زاویه تخلیه نگاه شود. اینجا همانجایی است که مایع از چشم تخلیه میشود. این آزمایش تعیین میکند که آیا این مسیر باز است یا بسته، و آیا هیچ آسیبی رخ داده است یا نه.- پاکیمتری: اندازهگیری ضخامت قرنیه انجام میشود.
درمان گلوکوم
پزشک شما بهترین درمان را برای شما تعیین خواهد کرد بر اساس:- سن شما- سابقه سلامت و پزشکی گذشته شما- وضعیت سلامت فعلی شما- توانایی شما در استفاده از داروها، روشها یا درمانهای خاص- مدت زمان مورد انتظار این وضعیت- نظر یا ترجیح شماعلائم گلوکوم گاهی شبیه علائم سایر شرایط یا مشکلات پزشکی است. همیشه برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید.اگرچه درمان دائمی برای گلوکوم وجود ندارد، درمان زودهنگام اغلب میتواند آن را کنترل کند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:- داروها. برخی داروها باعث میشوند که چشم مایع کمتری تولید کند، در حالی که برخی دیگر فشار را با کمک به تخلیه مایع از چشم کاهش میدهند.- جراحی. هدف از جراحی ایجاد یک مسیر جدید برای خروج مایع از چشم است. این کار را میتوان با ایجاد یک مسیر برای تخلیه یا با کاشت یک شانت برای کمک به تخلیه مایع انجام داد.- جراحی لیزر. چندین نوع جراحی با استفاده از لیزر برای درمان گلوکوم استفاده میشود.- جراحی آب مروارید. جراحی آب مروارید نشان داده که فشار چشم را در بیشتر بیماران آب مروارید کاهش میدهد، و در برخی شرایط ممکن است به عنوان درمانی برای گلوکوم استفاده شود.